Ana içeriğe atla

Kayıtlar

Haziran, 2013 tarihine ait yayınlar gösteriliyor

AMED SENDEN ÖZÜR DİLİYORUM / AMED BİBORE- Nezirê CİBO

Facebook sayfalarında gezinirken paylaşılan bir resim dikkatimi çekti. Resim Remzi Şenere aitti. Elinde pek belli olmamakla birlikte büyük ihtimalle sert bir cisimle Diyarbakır Surlarına bir arkadaşının ismini kazıyor. Remzi’yi iyi tanıyorum. Oldukça aydın, çevre duyarlılığı olan, çok sevdiğim yurtsever bir Kürt gencidir.  Hemen paylaşımın altına şu yorumu yazdım:   Remzi, Kurdistan'ın binlerce yıllık tarihi mirası, eşsiz Amed surlarına yazı yazmak tarih bilinci eksikliği değil mi? Bunun neresi süper. Bari siz aydın, yurt sever gençler yapmayın, Allah aşkına... tarihi mirasımıza sahip çıkın. Duygularınızı, düşüncelerinizi, beyaz kağıt sayfalarına yazmanız daha anlamlı ve doğru olmaz mı? Kısa bir süre sonra şöyle bir karşı yorum geldi,  “Amed li min bibore”(Amed beni bağışla) Remzi Amed’ten af diliyor, özür diliyordu. Doğrusu bu soylu davranış beni ziyadesiyle sevindirip, duygulandırdığı gibi bana şöyle kısa bir geçmiş turu yaptırdı ve Amed’e benimde çok gecikmiş bir ö

Dostê Roja Giran/ Nezirê Cibo

Sal, 1974. Cî, bajarê Mêrdînê. Ez di Lîsa Mêrdînê, di sinifa 2’ de       agirt bûm. Wan çaxa piraniya nifusa bajêr Ereb bûn.  Ereba cesaret ji vê piraniyê distand  û çav sorî li Kurda dikirin. Bi taybetî jî, yên wek min ku li bajêr di xwendin gelek zilm û zor li wan di kirin. Roja ku me lêdan ne xware an nabeyna me û şagirtên Ereban de pevçûn nebûya tune bû. Em hindik bun û li ser serê me dibun kom. Lewma car cara ji navçeyên wek Qiziltepe û Dêrikê xortên welatparêz dihatin alîkariya me. Rojekê, di pevçuneke wiha de, ji Qızıltepe grubek xortên Kurd hatibûn arîkariya me. Di nav vê grubê de yek hebu ku kulm li kê  bixista dida erdê. Piştî pevçûnê min pirsî, ev kiye? Gotin Vedat Aydin e. Naskirin û dostaniya min û Vedat bi vê sebunetê dest pêkir. Min li lîsa Mêrdînê wek leylî(yatılı) dixwend. Di sinifa 3’yande ji bona “faaliyetên me yên Kurdîtîyê” Midurê lîsayê ku qasî Gestapoya Almanî çav sor û zalim bû, ez surgunî Konya kirim. Wî çaxê malbata min li vî bajarê Anatolya navîn bi