Tirka heye; "Lafla gemî yurumez" Yanî meriv bi galgala zêde nagihê armanca xwe. An jî wekî Kurd dibêjin; "Bi gotinê bizin nayê dotin." 15. Gulanê Cejna Zimanê Kurdî ye. Her sal di vê rojê de her Kurd, partî û saziyên wan mesaj ên pîrozbahîyê di weşînin, çalekîyan çêdikin. Bê guman pirozkirin û çalekîyên wiha başin, nexerabin. Lê ku di encama van çalekîyande tiştekî somut, biryarên ciddi û berhemdar newên holê, ti wateya van çalekî û daxuyaniyên pîrozbahîyê tune. Bi rastî di her qada jiyanê de wiha ye; Ya muhîm ne gotin e. Encam e, pratîk e. Eger di encaamê de berhemek te tunebe, siba heya êvaran bipeyîve, ti wateya wê tune, tukes hesabê te nake. Bi kurtasî, zikê civaka me ji peyvên virt û vala têr e. Pir îtibar nade kesên ku kar nakin lê her galgal dikin, rexne dikin... Çimkî îcar em zanin ku bi galgalê meriv nagihê encamê. Peyvên wan valane û bê encamin. De îcar li vî camêrî binêrin; Ramazan Şimşek. Ramazan ne siyasetvan e. Li Diyarbekir esnaf e. Kafeya wî