WAR U MİJAR

Di sala 1958an de li Amedê hatiye dinyê. Xwendegehên pêşîn û navîn liAmedê ya mamostatiyê li bajarê Kırşehirê xwendiye. Ji ber xebatên siyasî qasîçar salan di Girtîgeha Amedê de mayê. Xebatên xwe li ser zimanê Kurmancî dike ûdi vî warî de, di gelek kovar û malperên Kurdî de gotarên wî weşiyane. Şi‘rên wîbi navê “Kewê Canê” hatine çapkirinê. Romanek Seyit Alp bi navê “Dewran”wergerandiye Kurdî û hatiye çapkirinê. Di pêşbaziya çîrokên zarokan aŞaredariya Sûrê de bi çîroka bi navê “Şîno” xelata yekê girtiye. Dîsa dipêşbaziya kovara Nûbiharê de çîroka wî ya bi navê “Veger” xelata yekê girtiye.Zewicandî û bavê çar zarokan e. Daxwaza min ew e ku kitêb bigihîje ber destê xwendevanên li dû eşqê ne ... Gelo we çawa dest bi nivîsandinê kir? Ji kerema xwe re hûnê karibin kurteçîroka nivîskariya xwe ji me re bibêjin? Heta min xwendegeha navîn qedand jî, min nizanibû ku kurdî zimanê nivîsê ye. Cara pêşîn, li Kırşehirê min di parêznameya DDKO de alfabeya kurdî dît. Paşê li Diyarb

Fezayî yên Amedê û bûyêrên Taksîmê Van rojan şarederiya mezin a Diyarbekir li ser bilbordan di derheqa qirêjiya sikak û kolanên bajêr de afîşne balkêş rêxistin e. Li ser afîşa wiha tê pirsîn “Gelo ma vî bajarî fezayî qirêj dikin? Ev çopên di sikakên mede ji fezayê tên? “ma robot sikakên me di herîminin? “ Di heman bilbordadan wêneyên fezayiyî û robotên ku çarçop tavêjin erdê tên xuya kirin. Bi rastî ji bona balkişandina gel metodekî enteresan e. Ev yek ji eleqa çapameniyê jî tê fam kirin. Afîşên şaraderiyê di çapa meniyê de ji pirsgirêk û qrejia bajêr bêtir ket rojevê de. Ez bawerim ku eger çapameniyê heta îro qasî ku cî da van afîşa bidana pirsgirêkên bajêr, belkî îro ihtiyaciya van bilborda nemana, niha gelek tişt belkî çareser bûna. Lê gerek mirov heq bidê çapameniyê, çimkî bilbordê şarederiyê bi rastî jî balkêşin. Kî ev bilbord amade kiribin karekî baş kiriye. Bêguman mijara vê gotarê ne balkêşiya bilborda ye, qirêjiya Amadê û bûyêrên Tasîmê ye. Amed wekî gelek bajarê