Beriya niha min gotarek bi sernivîsa “Kurd hez ji Mîrîya Dıkın” nivîsand bû. Hevalê hêja Seyda Goyan peyveke xweş û dicîde pêşnîyar kir. Lewma min di sernivîsa vê gotarê de ev peyv bikar anî; Zindîkuj. Dubare Dikim, Kurd Hez ji Mirîyan Dikin. Çaxê ez dibêm Kurd ji mirîyan hezdikin, hin dost û heval dilê xwe digrin. Lê ez dîse dibêjim û bawer dikim; Kurd mirîhezin. An jî wek Seyda Goyan anîye ziman; zindîkujin, mirîperestin. Ji zindiyên xwe heznakin. Lê çaxê hêjayên wan dimirin, ji nûde li ber dilê wan şêrîn dibin, meth, pesindanan û hêstiran dibarênin. Tê bîra we beriya niha bi çendekî gotin; Mehdî Zana wefat kirîye û bi hezaran mesajên sersaxîyê hat belav kirin. Lê bêguman derew derket. Dîse berî niha bi demekê nûçeya wefata Rêzdar Ziya Avci hat belav kirin. Ew jî derew derket. Nûçeyek bêbingeh di derheqa hunermendê hêja Beyto Can de hatibû belavkirin. Hêj sax bû, gotin wefatkirîye. Mixabin piştî vê nûçeyê bidemekê çû rehmetî. Hinek camêr di medya civakî de îş û karên wan mesajên se
Sözlüklerde dil, insanların düşünce ve duygularını bildirmek için kelimelerle veya işaretlerle yaptıkları anlaşma, lisan, zeban olarak tanımlanır. Diğer bir ifadeyle dil, insanların anlaşmasını, iletişim kurmasını, düşünce ve duygularını birbirine aktarmasını sağlayan bir araçtır. Maddi manevi ortamı algılama, hayallerinin, ilişkilerinin belirleyicisi, iletişimin olmazsa olmazıdır. Kendini anlamanın, anlatmanın ve öteki insanı anlayabilmenin temel yoludur. Tarihte insanların kelime ve cümle kuramadıkları, konuşma etkinliğinin gelişmediği dönemler olmuştur. O zamanlar insanlar çeşitli işaret ve sesler aracılığıyla anlaşıyorlardı. Zaman geçtikçe ses ve işaretler anlamlı hece ve kelimelere, kelimeler cümlelere dönüşür. Böylece insanlığın daha önce sahip olamadığı, dilsel etkinlik olan konuşma yeteneği gelişti. Bu anlamda insanlık tarihinin en önemli keşfi diye bileceğimiz dil, toplum ve toplulukların oluşmasında, bilimin ilerlemesinde ve günümüz uygarlıkların oluşumunda önemli bir öğe o